Willem Dooijewaard (Amsterdam 1892-1980 Blaricum) werd opgeleid aan de Rijksschool voor Kunstnijverheid in Amsterdam door Roland Strasser en Georg Sturm. Hij was de zestien jaar jongere broer van Jaap, en in vele opzichten diens tegenpool. Hoewel Willem te boek stond als zwijgzaam en teruggetrokken was hij een echte avonturier. Toen hij twintig jaar oud was vertrok hij als een van de eerste Nederlandse schilders naar Nederlands-Indië, China, Tibet en Japan. In Japan ontmoette hij zijn vrouw Jacoba en trouwde in Kobe.

Tijdens zijn reizen probeerde hij de lokale bevolking te vangen die hun dagelijkse werk op een impressionistische manier deden. Na Azië reisde hij begin rond 1933 naar terug naar Nederland en wel naar Laren en trok hij in 1935 met zijn vrouw Jacoba in bij zijn broer Jaap in Blaricum in ‘De 7 Linden’. Hij had ondertussen een krachtige en persoonlijke stijl ontwikkeld. In een brede, vlotte penseelstreek legde hij het leven en de kleur van deze exotische landen vast. Ook later bleef reizen een vast element in zijn leven. In zijn oeuvre nemen figuren een belangrijke plaats in, terwijl hij zo nu en dan ook landschappen, stadsgezichten en een enkel bloemstilleven schilderde. In 1938 woonde hij enige tijd in Zuid Frankrijk en reisde naar Noord Afrika.

In Nice schilderde hij (ook) danseressen in het theatermilieu en mocht werken in de repetitielokalen. Zo maakte hij een groot aantal bekende schetsen en schilderijen van ballerina’s in luchtige kleuren, die de sfeer van het theatermilieu treffend weergeven. Vooral de werken uit die periode en die van de Legon dames (Balinese dans) uit Nederlands Indie zijn gewild.

Hij exposeerde veel in het buitenland; o.a. in London, Brussel, New York, Berlijn en Antwerpen, en ook in Nederland. Hij was lid van Arti et Amicitiae, St. Lucas, Pulchri Studio en de Gooische schildersvereniging. Hij ondertekende zijn werken eigenlijk altijd met een y in Dooyewaard omdat internationaal niemand de ‘ij’ kent.

balerina-beeld via Laren Binnenkunst