In de 15e eeuw werd ontdekt dat zuur metalen uitbijt en zo een voorstelling kan worden gemaakt die als drukplaat kan worden gebruikt. Een bij voorkeur koperen plaat wordt gepolijst en voorzien van een zuurbestendige laag, vaak bestaande uit bijenwas of hars. De kunstenaar tekent het beeld in de etsgrond met een etsnaald. De plaat wordt vervolgens in een zuurbad met ijzerchloride of salpeterzuur geplaatst, zodat alleen de uitsparingen worden uitgebeten, waardoor een drukplaat ontstaat. De zuurconcentratie en duur bepalen de diepte van de groeven. Hoe dieper de groef, hoe zwaarder de lijn. Tussendoor kun je ervoor kiezen om bepaalde delen van het beeld te beschermen met lak zodat er geen of minder diepe groeven ontstaan.

Onder andere Rembrandt van Rijn gebruikte vaak geen was, maar kraste direct op de koperplaat. Deze techniek wordt de droge naaldtechniek genoemd. Er blijven meer bramen achter waar de inkt vast komt te zitten. Hierdoor zijn er minder afdrukken mogelijk en zijn de werken op papier unieker.  De koperplaat wordt gebruikt voor een diepdruktechniek. De kwaliteit van het papier is de volgende keuze.

Het bedrukken gaat eigenlijk hetzelfde als een gravure. Je kunt het verschil zien, alleen met een vergrootglas, maar in de lijndikte en gelijkmatigheid van diezelfde lijn. Etslijnen zijn onregelmatiger, nerveuzer. De koperplaat wordt ingesmeerd met inkt en daarna weer schoongeveegd, zodat de inkt alleen in de groeven achterblijft. Vervolgens wordt er licht vochtig papier op gelegd en eventueel nog een keer vilt, waardoor de inkt op het papier wordt geabsorbeerd. Bij een drukpers wordt op deze manier de inkt op het papier gedrukt.

Bij meerkleurendruk vindt het proces plaats in verschillende stappen, waarbij kleur voor kleur wordt toegepast zoals bij het werk van Arnold Iger. Het papier wordt in een bak geplaatst zodat het papier en dus de print niet verspringen. Bij een diepdruk zie je vaak de afdruk aan de randen van de drukplaat, zodat je kunt herkennen dat deze techniek is toegepast. De eerste editie die een artiest goedkeurt krijgt het 'predicaat' AP: Artist Proof of EP: Epreuve d'Artist. Daar kunnen we er natuurlijk meer van zijn. Vervolgens wordt bepaald hoeveel afdrukken er worden gemaakt, die de kunstenaar vervolgens signeert en nummert.