Dirk Breed (Kolhorn 1920 – 2004) Kolhorn was ondanks zijn kleine handicap van een stijf been een doorzetter. Tijdens de oorlog krijgt hij les van Thijs Sterk in Bergen. In 1946 begon hij aan een opleiding aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. Daarna werkte hij in Haarlem bij een werkplaats voor het herstel van antiek textiel. In 1952 kreeg hij een koninklijke subsidie voor de schilderkunst en stortte zich vanaf toen op het kunstenaarschap.
Na een korte periode in Kolhorn keerde hij terug in Amsterdam. Daar leerde hij zijn 8 jaar jongere vrouw, de Keramist, Lia Hornhof kennen. Samen vestigen zij zich in Waverveen. De stilte inspireerde hem. Zijn hele leven is hij polderlandschappen blijven schilderen en tekenen. 'Het weidse en de ruimte trekken me', zei de in Noord-Holland opgegroeide schilder eens. Wat hij onderweg zag legde hij vast met een camera of schetsboek; in het atelier maakte hij daar een schilderij van. In het begin maakte hij donkere schilderijen die een zekere verwantschap tonen met schilders uit Bergen, de Ploegschilders uit de jaren 20 en 30 en de Duitse expressionisten. Geleidelijk wordt het palet echter lichter met een meer neo-impressionistische toets. In het begin zijn de werken dreigend en later worden zij minder beklemmend en poëtischer.
Hij bleef een Kolhorner in hart en nieren. “Ik heb er de ansjovissers nog zien binnenkomen. Mijn hele schildersdenken draait om de polder, om Kolhorn en het land er omheen met die sfeer van enorme openheid”, vertelde hij ooit. Daar waren de luchten zuiver en de einder oneindig ver. Dat wilde hij in zijn schilderijen weergeven.
De landschapen werden steeds leger. Niet zelden liet hij van het waargenomen beeld iets weg omdat de compositie dan mooier was. Vaak is een fietser op de dijk het focus punt. Zijn Noord-Hollandse landschappen, gekenmerkt door strakke lijnen, een lage horizon, verschillende verflagen en opvallend kleurgebruik, leverde hem in 1992 de Arti Medaille op. Hij had een geheel eigen stijl, die expressionistisch is maar tegelijkertijd ook trekken vertoont van de Hollandse naïeve schilderkunst. In strakke lijnen benadrukte hij de geometrie en de overweldigende openheid van dit landschap. Zelden worden schaduwen gebruikt. Kenmerkend is ook zijn overheersend gebruik van blauwen en felgroen. Breed werkte in diverse lagen van kleine verftoetsen om zichzelf en het schilderij in een geestestoestand te brengen van een surrealistische fantasielandschap. Breed woonde het grootste deel van zijn leven in Amsterdam, waar hij lid was van St. Lucas en De Brug. Hij hoorde nergens bij maar vertoont kenmerken van de Bergense School en De Ploeg.
