Stillevens in de kunst zijn van alle tijden. Kijk bijvoorbeeld naar de Kaasplank van Van Dijck, de Kreeft van Valleyer, de Asperges van Coortes, de ham van Gauguin, of de fraaie werken van Helmantel. Tjalf Sparnaay (1954) kan er ook wat van door  te schilderen alsof je (bijna) naar een foto kijkt. Het doek werd vast goed voorbereid met Gesso, superglad gemaakt en dan wordt kleur voor kleur opgezet, in olieverf. Zijn schilderijen verwijzen naar de traditie van het stilleven uit de 17e eeuw, maar zijn opgeblazen tot mega-afmetingen, waarbij hij foto-realistische technieken worden gebruikt. De schilderstijl van Sparnaay wordt megarealisme genoemd en kan worden gerekend tot het hyperrealisme.

Het perfect gebakken ei

Een gebakken ei kan maar op één manier gegeten worden. En dat is met lopende eidooier en het liefst zonder te 'snotterig' eiwit. Hoe maken we dat? Zorg voor een superwarme pan, niet te heet waarin de boter of olie al licht borrelt. Het moment dat je een ei breekt in de pan zal het eiwit niet volledig stollen. Bak  enkele minuten maar draai niet om want dan stolt ook het eigeel en dat wil je niet. Gebruik ook geen deksel want maakt het eigeel blind. Wat je wel moet doen is de hete olie of boter uit de pan scheppen en over het eiwit druppelen. Zo krijg je het perfecte ei. Dit heet arroseren; een garingstechniek waarbij je heet vet of olie uit de pan over hetgeen schept wat in de pan aan het bakken is. Op deze manier gaart het - in dit geval - ei, niet alleen door de hitte van de pan, maar ook door de hete olie of boter óp het ei. De hete olie stolt het eiwit, maar laat de eidooier intact. In tegenstelling tot het ei van Sparnaay zal het dus iets minder glazig zijn.