Johan Hendrik van Mastenbroek (1875-1945) is bekend geworden als impressionistisch schilder van de Rotterdamse havens, de Maas en de Zuiderzeewerken. Net als Evert Moll legt hij zo de technische vooruitgang en de bedrijvigheid in de Rotterdamse havens vast na 1900, zeker enorm. De schilder schetst graag buiten, bij regenachtig weer, om de schoonheid van de luchten en de betrouwbare kleuren. Altijd werd de bedrijvigheid vastgelegd en was zeer productief en was het poëet van het lawaai door stoomboten enorm te leggen. De werking van het zonlicht op de golven, de weerspiegeling van huizen en Hollandse wolkenluchten maken hem een ​​impressionist.

Hij wordt gerekend tot de nabloei van de Haagse School en werd sterk geïnspireerd door Jacob Maris ondermeer te zien aan de hoge wolkenluchten. Mastenbroek tijdens tot de best betaalde kunstenaars van de Haagse Kunstkring en Art et Amicitiae en (dus) een graag geziene gast.

Als zoon van een verfhandelaar, schilderijenverkoper en kunstschilder werkt hij aanvankelijk in het bedrijf van zijn vader. In de winkel werden werken verkocht van Daubigny, Corot en andere grote namen van Barbizon. Ook handelde Johannes senior in werken van Meissonier, Mesdag en kocht rechtsreeks in bij Jongkind. In de avond volgt junior, die zich Hendrik genoemd, lessen aan de academie in Rotterdam om zelf ook kunstschilder te worden. Overdag is hij huisschilder en decorateur. Vanaf 1892 durfde hij te werken in te zenden naar kunstbeschouwingen en vond hij zichzelf als kunstenaar goed genoeg. Ook werd er rond die tijd werken van zijn hand verkocht in de winkel van zijn vader. Via een handelaar Tersteeg bloemen hij Jacob Maris kennen. Vanaf 1895 zendt hij ook regelmatig naar Engeland en wordt hij voltijds schilder en mag voor de achterkamer thuis gebruiken. Van zijn eerste diensten maakt hij diverse reizen en koopt ook een fiets om in de omgeving te kunnen schilderen. In 1896 werd hij uitgenodigd om in Engeland te komen werken voor de kunsthandel Burrington & Boss, wat hij drie maanden lang deed. Hier gecombineerd hij in Newhaven zijn toekomstige vrouw Margareth Wellsted. In 1898 ontving hij de prijs van de Academie en werd hij door Jacob Maris voorgedragen als lid van ' Pulchri Studio '.

In de eerste plaats was Mastenbroek een havenschilder, maar als fervente jager was hij ook schilder van jachttaferelen met jagers, honden, invallende eenden en fazanten. In 1912 verhuist hij van Rotterdam naar Scheveningen. Jarenlang reisde hij per trein en tram naar zijn geliefde Rotterdam om daar rond te lopen en te werken.

Tot 1925 verkoopt zijn werken goed, daarna minder en beïnvloed Mastenbroek ook in een artistieke impasse. In 1931 krijgt hij van het ministerie van Waterstaat de opdracht om de drooglegging van de Zuiderzee en de inpoldering van de Noordoostpolder vast te leggen.

Werken van Mastenbroek zijn nu te vinden in het Museum Boymans, Maritiem Museum, Haags Gemeentearchief, het Zuiderzeemuseum en andere musea. Op veilingen en bij kunsthandelaren is het werk van Van Mastenbroek tegenwoordig weer populair. Ook worden regelmatig gewerkt. De vloek voor elke goede kunstenaar. In 2005 maakt de Kunsthal in Rotterdam een ​​monografie over hem. Zelf schreef hij aan het eind van zijn leven een biografie.