Lodewijk (Louis) Soonius (Veur 1883-1956 Den Haag) groeide op in een katholiek gezin in Den Haag. Zijn vader, Wilhelmus Johannes Soonius, was groentekweker. Toen hij zeventien jaar was, maakte hij al zijn eerste tekeningen van het veranderlijke stadsbeeld van Den Haag. In datzelfde jaar begon hij als schilder bij de Plateelbakkerij Rozenburg waar hij bevriend werd met Chris Beekman en waarmee hij later brouilleerde. Rond 1905 begon hij lessen te volgen aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag. Hij wordt vaak herinnerd als een schilder van idyllische strandgezichten met ezeltjes en spelende kinderen tegen de achtergrond van het Kurhaus in Scheveningen.

Soonius had een grote bewondering voor de oude meesters en was afkerig van de vele -ismen die opkwamen in de schilderkunst. Dat resulteerde in een consistente schilderwijze van dagelijkse onderwerpen in een enigszins impressionistische stijl. In 1913 won Soonius de Koninklijke Subsidie ​​voor Vrije Schilderkunst, de aanwezige Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst. Door deze subsidie ​​kon Soonius zich volledig richten op de schilderkunst, wat onder andere blijkt uit zijn ontslag bij Rozenburg. Na de Eerste Wereldoorlog sloot Soonius zich aan bij de Haagsche Schetsclub waar hij gezamenlijke naakten exposeerde.

In de late jaren 20 kreeg Soonius het financieel moeilijk en zocht extra inkomsten met het maken van illustraties voor diverse romans bij de uitgever Voorhoeve. In de jaren 30 had hij verschillende tentoonstellingen bij kunsthandels. Zijn jeugdtekeningen van Den Haag werden in 1933 aangekocht door de Vereniging Monumentenzorg en in 1939 mocht Soonius het portret van Koningin Wilhelmina schilderen. Nu wordt zijn werk regelmatig gevonden op veilingen en bij kunsthandels en is hij geliefd als schilder van zonnige, kleurrijke strandgezichten met figuren en van haven-, zee- en landschappen, al dan niet met ezeltjes. Meer info en beelden zie svp: https://www.louissoonius.nl/