Gerrit Benner (Leeuwarden 1897-Nijemirdum) was een autodidact. Naast winkelier, met zijn vrouw Geesje, was hij huisschilder. In 1937 ging hij failliet en vernietigde ook al zijn kunst van voor die periode. Na de WO II koos Benner definitief voor het kunstenaarschap en vond inspiratie bij Hendrik Werkman, Siep van den Berg en de Ecole de Paris. Zijn werk heeft raakvlakken met De Ploeg en ook Cobra met zijn stylering en kleurgebruik. Zijn werk wordt eind jaren '40 steeds expressiever en de verf wordt dikker aangebracht dan voorheen. Hij ontwikkelt een lyrisch expressionistische schilderstijl. Hij werkte tot 1953 in het cultureel nogal geïsoleerde Friesland. In 1954 nam zijn zoon voor Gerrit het atelier van Karel Appel in Amsterdam over en heeft hij zijn eerste tentoonstelling in het Stedelijk. Benner was hij vanaf dat moment ook onderdeel van een vernieuwingsbeweging binnen de kunst. Appel, die hem met Corneille in 1945 al had opgezocht in Leeuwarden, noemde hem ‘een rasschilder met een noordse fabelachtige kant in zijn werk’.
Hij werd vooral bekend door zijn abstracte, veelkleurige landschapsschilderingen zonder geheel abstract te worden; hij schilderde een dromerige sprookjeswereld. Vrijwel alle schilderijen van solist Gerrit Benner hebben Friesland als onderwerp met een ruime horizon, de boerderijen, het water, de duinen, paarden en het vee op het land. Je voelt zijn diepe bewondering voor die natuur, in simpele vormen. Zijn gouaches en olieverfschilderijen zijn opgezet met vier of vijf kleuren waarin bijna altijd herkenbare vormen zichtbaar zijn. De schilderstijl was volledig ingebed in de moderne kunst van zijn tijd, maar zeer nadrukkelijk een authentiek, persoonlijk karakter draagt met altijd oog voor de menselijke maat.
De doeken zijn meestal groen, blauw en grijs van kleur, met soms een rood of geel accent. In latere periodes werden werken weer wat soberder, zoals ook in zijn vroege werk. Uit Benners verinnerlijkte werk spreekt voor velen dezelfde troost die ook de landschapskunst van zijn Friese voorganger Jan Mankes zo kenmerkte. Met nog minder materiaal (verf en elementen) trachtte hij zoveel mogelijk expressie aan te brengen. Zelf verklaarde Benner eens: ‘Soms benauwt de wereld me en dan kom ik altijd terug bij de natuur, de bron van alle dingen’.
Hij heeft zijn leven lang gezocht naar kleurencombinaties en het waarheidsgetrouw vastleggen van beweging. Het Friese landschap is door de werken van Benner te zien geweest in Sint Petersburg, in Barcelona, in Brazilië en Japan. Met dank aan Gerrit Benner, de bekendste Friese landschapsschilder van de 20e eeuw. Werk van Gerrit Benner bevindt zich in alle belangrijke Nederlandse musea.