Georges Lemmen (Schaarbeek 1865 – Ukkel 1916) was een Belgisch kunstschilder, graveur en illustrator, werkzaam in de stijl van het (post)impressionisme en het pointillisme. Lemmen studeerde korte tijd aan de tekenschool in Sint-Joost-ten-Node. In het begin werd hij beïnvloed door Degas en Toulouse- en sloot zich in 1988 aan bij de kunstenaarsgroep Les XX in Brussel, een avant-garde kunstenaars en beeldhouwers die tussen 1883 en 1893 in Brussel actief was. Bekende leden van Les XX waren James Ensor, Théo Van Rysselberghe, Willy Finch, Fernand Khnopff en Félicien Rops. Later sloten zich Auguste Rodin, Paul Signac en Jan Toorop aan. In de vroege jaren 90 maakte hij, onder invloed van het werk van Georges Seurat en Théo van Rysselberghe, werken in een pointillistische stijl en een neo-impressionistische stijl. Lemmen is vooral bekend om zijn affiches, portretten, landschappen, stillevens en stads- en strandgezichten onder meer van Heist.

Zijn verstilde portretten zijn vaak zacht, dromerig en intiem. Hij vindt zijn geliefkoosde modellen in zijn naaste familiekring die hij met grote gevoeligheid portretteert in hun gewone dagelijkse bezigheden zoals lezen, rusten of zich vermaken. Hij gebruikte vele schakeringen van gedempte kleuren met aandacht voor de ziel van mensen en dingen.

Hij stelde werk tentoon bij Les XX in Brussel en bij de Salon des Indépendants in Parijs met Seurat en Paul Signac. In 1894 keerde Georges Lemmen zich af van het neo-impressionisme. Hij zocht naar een nieuwe manier van schilderen die minder strikt was dan de gepointilleerde kleurenschema’s. Tot aan 1900 had hij nog geen duidelijke richting. Hij ontwierp ook affiches, boeken en behang; ook al om in zijn onderhoud te voorzien. Hij maakte bijvoorbeeld van 1893 tot de opheffing van de vereniging in 1914 elk jaar de affiches maken voor de kunstkring La Libre Esthétique.

Het schilderen evolueerde later meer in de richting van de post impressionisten van Les Nabis van Edouard Vuillard, Gauguin en Pierre Bonnard. Zij wilden benadrukken dat een schilderij in essentie een plat vlak is, bedekt met kleuren in een bepaalde orde. De nadruk lag bij gevoel en emotie waarbij het decoratieve van groter belang is dan het expressieve. De kunstenaars vereenvoudigden hun vormen en gebruikten duidelijke lijnen om de ongemengde kleurvlakken af te bakenen. Lemmen was hier wat terughoudender in dan de andere ‘Nabis’. In die tijd maakte hij vele baadsters. ‘Ik word momenteel helemaal in beslag genomen door talrijke naaktstudies voor composities die ik binnenkort hoop uit te werken’, schreef hij in 1909.

In 1911 kreeg Lemmen een uitnodiging om naar het Zuid-Franse Beaulieu-sur-Mer te reizen. Het zou de enige reis zijn die Lemmen maakte. In Brussel kreeg hij geregeld depressieve gedachten over zijn situatie. Hoewel hij internationaal tentoonstelde en zeer gewaardeerd werd door collega’s, had hij maar weinig inkomsten. Dat veranderde tijdelijk in 1913 met een succesvolle solotentoonstelling in Brussel. Lemmens vrienden verrasten hem op de opening en het werk werd uitzonderlijk goed verkocht. Lemmen was verbouwereerd. Inmiddels is Lemmen een van de bekende kunstenaars van Les XX, de schilder van het innerlijke leven in warme kleuren en een voorloper in de toegepaste kunst met al zijn affiches.